Karanlıkta sen varsın ama..

Şimdi düşün saçların ne güzel, rüzgar ne güzel görünmezse o kadar. Kaç kere boyanmış gözlerin görmeye emeklemen için.  Rüzgara düşür saçının bir telini, güvenirim çünkü aşka ihanet edecek bir rüzgar tanımadım ben. Ve bunları biz de elbette çabucak geçelim sevgilim. Şimdi sen düşün dünya dönüyor ve döndükçe dünya biz dönüyoruz. Ellerimiz, ayaklarımız ve kalbimiz birbirine dönüyor. Gözünden bir damla yaş düşüyor rüzgara ve döne döne gelip konuyor yanağıma. Yağmur yağıyor diyenlere gülüyorum. Sonra dünyayı defalarca döndürüyorum hayalimde,  yılları geçirip de oturuyorum karşına. Emekleyen gözlerinden bana yolladığın emanetini uçan gözlerine geri bırakıyorum. Düşün kaç defa boyanmıştır gözlerin uçmaya. Düşün ki varsın ve sen öyle bir varsın ki ben de varım seninle. Mesela şimdi seninle bir çocuğu güldürüyoruz, seninle bir çiçeği sevindiriyoruz köklerine kadar ıslanmış. En ölmeyecek yerlerde saklıyoruz geleceğin tohumlarını. Sen yine de üzülme ama bu aralar karanlıkta bırakılıyorum sevgilim, ışıklarımı bir bir kapatıyorlar. Karanlığı seviyorum, ama bana güneşi gönder artık biz de sevinelim.