Bir mahur beste çalsa ağlaşacak kimsesi yoktu.

Bir fotoğraf hayal ediyorum okumayı bilmediğim zamanlardan kalma; 

Şu an çokça şair olabilirim, bu yağmur damlaları ve pencereler varken başka bir şeye  ihtiyacım yok, bu yağmur damlalarının gölgesi üzerime düşerken çokça gülebilirim, aldırmam kimseye. Ama ben karanlık olsun istiyorum, ışık hayalime gölge düşürüyor. Bir arabaya binip bilmediğim yerlere gidiyorum gecenin bir yarısı, radyoda istediğim şarkı çalmıyor, hayallerimde bile istediklerim olmuyor! Kar yağsın istiyorum, heryer bembeyaz olsun ve biz şaşıralım buna, sobanın alevi tavanı aydınlatsın, sıcaktan yanaklarımız al al olsun... Kestane olmasa bile bir demlik çay kaynasın sürekli, o sobanın üstünde, soğuk yorganlarımızı biz ısıtalım, herkes uyusun ama benim evim cam kenarı olsun uyumam geceleri, cama anlamsız şeyler yazarım sonra silerim nefesimle, kimse görmesin beni çokça ağlayabilirim. Şimdi sıcak yatağından kalkmak kadar zor bırakıp gitmek, soba bile uyuklarken öylece gitmek. Şu an çokça bağırabilirim ama yasak! 

ben sessiz kalma hakkımı kullanıyorum...