Kaybolan yollar..

Şimdi kaybettiği çocuğuna ağlıyor yaşlı bir kurt, biz korkuyoruz. Çiğneyip attığım sakız çok üşüyor biliyorum. Bu kaplumbağa çok genç gösteriyor. Hatırladım şimdi bir soğuk bir sıcak oluyor. Biz de bir üşüyor bir terliyoruz. "Burada" diyor birisi "medeniyet son buluyor!" Ben böyle buluyorum yolumu. Mecazi olarak değil en gerçek anlamda söylüyorum bunları. Sessizlik. İçimize huzur doluşuyor. Bir adam telefonla kavga ediyor ; ne saçma. Adama sağır oluyoruz, sağır oldukça adama, dilsizleşiyoruz birbirimize. Birlerce karabatak batan güneşe karşı resmi geçit yapıyorlar. Resmedilesi bir geçit. Adama kulak vermeye başlıyoruz, birbirimize dilleniyoruz ve çok dinleniyoruz. Son baştan sayarak anlatıyorum bunları. Bir eksik bir fazla çıkıyor hep. Bir deliğe giriyoruz, çok gerçek bir deliğe, çok karanlık. Karanlığa kör oluyoruz, kör oldukça kulak veriyoruz birbirimize, duvarlar sesimizi taklit ediyorlar. Allah'ım bir oluru yok mu bu mevzunun? Aynı anda göz kulak olmak istiyoruz birbirimize. Bu arada çizgi filmler de yalan söylüyor onu farkediyoruz bu karanlıkta. Bak yine soğuk oluyor, anlıyoruz ki son buluyor bu yolculuk, son buluyoruz, sonu buluyoruz, sonucu buluyoruz; soru çok yanlış çıkıyor. Kaplumbağalar da yaşlanıyor ama çizgi filmler çok yalan söylüyor. Kurt çok mutlu biz yine de korkuyoruz. Yine de biz huzurluyuz.